اگر فیلیپ سیمور هافمن در آپارتمانش در وست ویلیج منهتن اووردوز نمی‌کرد٬ اکنون۴۸ ساله بود. او فارغ‌التحصیل مدرسه معتبر سینمایی تیش در نیویورک بود. علاقه او به سینمای مستقل باعث شده بود که حتی بعد از شناخته‌شدن به عنوان یک ستاره هالیوود در نیویورک بماند٬ هر از گاهی فیلمی مستقل بازی کند و به یک کمپانی تئاتر در برادوی بپیوندد. او یکی از بهترین بازیگران نقش دوم در هالیوود بود٬ کسی که در همان چند فیلم اولش در کنار آل پاچینو در یکی از به یادماندنی ترین بازیهای آل‌پاچینو (عطر زن) ظاهر شد. این تنها باری نبود که هافمن در نقش دوم می‌درخشید. در «بی‌نقص» در کنار استاد دیگر بازیگری٬ رابرت دنیرو ٬نقش یک تراجنس را به نحوی اجرا کرد که بعد از فیلم همه بازی او را بیشتر از بازی استاد درخاطر داشتند.
صدای بم و چهره اکپرسیو او از او یک ژوکر ساخته‌بود که می‌توانست مانند داستین هافمن و الک گینس هر نقشی را برای ما باورپذیر کند. چه روزنامه‌نگار پرسابقه «تقریباً مشهور» باشد چه جوانک معصوم « عطر زن»٬ چه مردی تراجنس در «بی‌نقص»باشد چه رهبری معنوی در «مرشد». دربین نقشهایش نقش ترومن کاپوتی نویسنده مشهور آمریکایی شاید بهترین بازی او باشد. او مدتی طولانی از زندگیش را در مبارزه با اعتیاد گذراند٬ ترک کرد اما اعتیاد بخشی مهم از زندگی او بود٬ نهایتاً همان او را از پا درآورد. این ویدئوی دیدنی نگاهی کوتاه به بازیهای اوست.
منبع: نشریه الکترونیکی سینما چشم
